در باب اخلاقیاتِ حسنه

آورده‌اند که «اخلاقیات حسنه» مجموعه‌ایست از نصایح و آموزه‌های شیخ حسن سلسبیلی به یگانه دخت‌اش، در باب آداب معاشرت.شیخ حسن به سنه‌ی 1395 پیش از قمر زیستیده شد. منقولست که پیشه‌ی اصلی او نقاشیِ نقادی بوده و بهلول‌وار شکلک‌هایی می‌کشیده که مدام به برخی‌ها برمی‌خوریده!. در باب آثار و افعال او منقولاتِ فراوان، بسیار است، لیکن راویان اخبار و طوطیان دیابتی شیرین‌گفتار، نثر «اخلاقیات حسنه» را به عصبیت او از سلوک ناشایست جماعتی از مردمان زمانه‌اش می‌ربطانند. جماعتی که هرچند به مرکب، صدابرِ همراه، و ارگ "سه واو دات کام" دست یازیده بودند، گویی اما رایحه‌ای از آداب پیشینیان‌شان به ارث نبردیده بودند. نصایح و آموزه‌های شیخ حسن به دخت‌اش، چنان اقبال لطیفان و ظریفان و نکته‌بینان را چیز کرد! که بینی به بینی نقل گردید و نثرش مضارع‌تر شدیده شد. در این بین سرخ‌الملک دوم شمیرانی*؛ نقاش‌باشی دهر، نثر مزبور را تصویرید. سرخ‌الملک دوم برخلاف برادر خلف‌ناک‌اش؛ سرخ‌الملک اول قمی* ملقب به پشم‌الدین سندبادی که عطای نقوشیدن را به لقای جارچیدن غرافیکی مرکب‌سازان بخشیده بود، به نقش‌آفرینی چسبیده بود.آنچه در پی می‌آید و زین‌پس خواهد آیید، نثری است مضارعیده شده، با مصورات سرخ‌الملک دوم به قصد فهم و هضم سهل؛ که گر غیر از این می‌بود شما را توان خوانیدن آن نمی‌بود.
* سرخ‌الملک اول: حسین* سرخ‌الملک دوم: مهدی

اخلاقیات حسنه - یک

اخلاق حکم می‌کنه؛ دهانی خوش‌بو، یا دست‌کم بی‌بو داشته باشیم.اگر هم شام سیرترشی می‌لمبونیم، صبح توی تاکسی آه نکشیم! یا راجع به هر چیزی سخنرانی نکنیم.